Opinie

15
feb
2019

“Deze wetswijziging heeft alles te maken met erkenning. Door een doodgeboren kind te laten registreren wordt erkend dat het kind er is geweest, dat het heeft bestaan, evenals een kind dat vlak na de geboorte overlijdt. Het roept de vraag op wat ‘bestaan’ precies betekent. Dat is niet hetzelfde als zelfstandig hebben geleefd. Het bestaan van een levenloos geboren kind vond plaats in de buik van de moeder. Totdat het overleed, leefde het als onderdeel van het systeem van de moeder.”

Bernice Brijan – theoloog en docent Hebreeuws aan de Universiteit van Tilburg

“Ik vind het een interessante stelling. Door de stelling ben ik eens gaan zoeken: wat is de grens voor abortus? Ik schrok me kapot van 24 weken. Daarbij is het kind na 24 weken bijna levensvatbaar buiten de buik, mits er medische ingrepen plaatsvinden natuurlijk. Dat is in mijn ogen opvallend. Wanneer een kind levensvatbaar is, beschouwen we zijn leven als waardig genoeg om het niet meer te mogen doden. Levensvatbaarheid bepaalt dan de waarde van het leven?”

Anne Christine Girardot – regisseur en televisiemaker